Krótki życiorys Matki Wojciechi

Matka Wojciecha urodziła się 25. marca 1914 roku w Huštěnovicach przy Velehradzie, w rodzinie z siedmio dziećmi. Na chrztu św. otrzymała ona imię Antonie i zaniedługo, w wieku bardzo wczesnym, gdy miała ona sześć lat, zmarła jej mama.

Wkrótce usłyszała ona wezwanie Boże do życia konsekrowanego, i w wieku trzynastu lat wstąapiła do współnoty zakonnej Sióstr miłosierdnych św. Karola Borromeusza w Frýdlancie nad Ostravicą  jako aspirantka szkolna.

Wystudiowała Zakład nauczycielski w Pradze i po etapie formacji zakonnej pracowała jako nauczycielka  w Třeboniu.

Podczas Drugiej wojny światowej pielęgnowała chorych i rannych żołnierzy  w Slanym. Potem pracowała jeszcze cztery lata jako dyrektorka szkoły w Brnie-Lišniu. Po zamknięciu szkoły wykonywała ona służbę  przełożonej współnoty w Prachaticach. Tutaj też ukrywał się ksiądz- francziszkanin Remigius Janča, który był jednak zdradzony i aresztowany. Razem z nim została aresztowana i ona z kiloma innymi siostrami i za domniemaną zdradę stanu została ona skazana na osiem lat do więzienia komunistycznego.

Tę wymagającą porę swojego życia przeżyła ona w odważnej postawie wiary, którą broniła ona przed niesprawiedliwymi sądąmi komunistycznymi.

Po zwolnieniu z więzienia  w 1960 roku żyła ona w wielkiej współnocie sióstr w Widnawie, póżniej też na pozycji przełożonej.

Na kapitułe generalnej  w 1970 roku w Znojmie-Hradišti została powołana do urzędu  przełożonej generalnej Kongregacji sióstr miłosierdnych  św. Karola Borromeusza.

Do wszystkiego, co robiła, wkładała ona  przede wszystkim własne serce.  Pobudzała współsiostry do modlitwy, do wysiłku  wydawać dobry przykład, do doskonałej miłości, aby przes to zasłużyły się one nie tylko o odnowę Kongregacji, lecz też całego Kościoła i całego świata. Wytrwałe nawoływala ich, aby poszukiwały one swoje posłannictwo i sposób, jak owo poslannictwo urzeczywistniać w społczeńnstwie dzisiejszym.  

Życie zakonne do tej pory było rozumiane jako pewna droga, prowadząca do świętości. II Sobór watykański wszak przyniósł  pod tym wzgłędem podstawową zmianę swoim wezwaniem do odnowy życia zakonnego. Matka Wojciecha, gotowa przyjmować znaki naszej epoki, odzyskiwała dokumenty kościelne dotyczące tej odnowy. Byłą to rzecz nie tylko trudna, lecz w tej porze też bardzo niebiezpieczne. Pobudzała ona do tłumaczenia tych dokumentów, czytała je, mówiła o nich przy spotkaniach z siostrami i przeprowadzała je w życie. Przeciwko zakazowi ze strony władz zdecydowała się przyjmować do Kongregacji dziewczęta  interesujące się o życie zakonne, Które póżniej w małych współnotach wychowywały tajnie starsze siostry.

Jej służba osiągnęła swojego szczytu w roku 150. rocznicy przytomności sióstr borromuszek w Czechach. Matka Wojciecha zmarła 21. stycznia 1988 roku. Odeszła ona z tego świata w opinii świętości.

Od 1996 roku toczy się  z Sługą Bożą  postępowanie kanonizacyjne. Dnia 6. grudnia 2014 roku Ojciec Święty Francziszek podpisał dekret o heroiczności jej cnot. Obecnie prosimy o cud za jej wstawiennictwem, aby proces mógł osiągnąć następnego kroku,  konkretnie beatyfikacji  czczigodnej sługi Bożej.